Atatürk ve İnönü’nün Mektuplaşması!

Atatürk ve İnönü’nün Mektuplaşması! “Büyük Türk Milletine; Bütün ömrünü, hizmetine vakfettiği sevgili milletinin ihtiram kolları üstünde Ulu Atatürk’ün fani vücudu, istirahat yerine tevdi edilmiştir. Hakikatte yattığı yer, Türk milletinin, onun için aşk ve iftiharla dolu olan kahraman ve vefalı göğsüdür. Devletimizin banisi ve milletimizin fedakar, sadık hadimi, insanlık idealinin aşık ve mümtaz siması; Eşsiz Kahraman Atatürk vatan sana minnettardır.” Şimdi sizlere soruyorum; Hangi büyük adamın ölümünden sonra bu kadar etkileyici bir beyanname yayımlanmıştır. Bunun böyle olması doğaldır, zira bu iki önder, çökmüş bir imparatorluğun küllerinden taptaze bir devlet yaratmışlardır. Vatanın nasıl kurtulup, diri diri Cumhuriyet’in nasıl kurulduğunu bilmek istemeyen ya da bilmezden gelen kişiler, Atatürk ile İnönü arasında anlaşmazlık olduğu yalanını yayarlar. Bu konu, Abdi İpekçi tarafından İsmet İnönü’ye sorulmuştur. Paşa: “Abdi Bey” der;

• Milliyet’te çalışan yüzlerce kişinin hepsiyle siz tam bir uyum içinde oldunuz mu, bazılarıyla anlaşamadığınız konular olmadı mı?

Abdi İpekçi’den “Olmaz olur mu?” cevabı alan “İkinci Adam” İnönü;

• “Biz Atatürk ile bir ülküyü paylaştık. Her türlü karşı çıkmayı göze alarak her güçlülüğü aşarak yüce gayemize ulaştık.

Bu savaşın içinde anlaşmazlığa düştüğümüz olmuş olabilir mi? Ama hep büyük sonuca odaklandık…” Bütün bunlar böyle olmuşken bazı fikirsizler, bu olağanüstü ilişkinin kahramanlarına atmadık çamur, etmedik hakaret bırakmadılar. Şimdi bu saçmalıkları burada yazsam, bunları alıp, iftira silahlarına mühimmat yaparlar. Atatürk- İnönü ilişkisinin, özellikle Atatürk’ün ölümüne yakın günlerdeki durumu bütün tarihçilere yazılmıştır. Bu konuda da Şevket Süreyya Aydemir, Lord Kinross, Erol Mütercimler ve daha nice tarafsız kalem tarafından dile getirilmiştir. Asıl olan, bu iki kişinin, Atatürk ile İnönü’nün düşünceleri ne idi? Şanslıyız ki, bu konuda, kimsenin yalanlamayacağı iki belge var: İki şefin birbirlerine kendi el yazılarıyla yazdıkları bir mektup. Bu mektupların asıllarını İnönü, Abdi İpekçi’ye vermiş; o da iki tarihsel belgenin fotokopilerini gazeteci Mete Akyol’a vermiştir. Bu yazıda, iki mektubun birer bölümünü sizlerle paylaşmak istiyorum: İlk mektup, 6 Ağustos 1938 tarihinde Atatürk’ten İnönü’ye yazılan mektuptur. Yani, Atatürk’ün ölümüne üç ay var. O günlerde, Berlin Tıp Fakültesi İkinci Dahiliye Kliniği Direktörü Von Bergman ile Viyana Tıp Fakültesi’nden Epinger, Türk doktorlarıyla yaptıkları muayene sonucunda Atatürk’ün karın boşluğunda biriken sıvının alınmasına karar vermişlerdir. Ancak, yapılmış olan bu işlem sıvının daha da artmasına sebep olmuştur. İşte o günlerde Atatürk, İsmet İnönü’ye şunları yazmıştır: “İsmet; Büyük adamsın; hassas olduğun kadar, his veren adamsın. Sen, benim sözlerimi okurken gözlerin yaşarmış ya, ben seni okurken hıçkırıklarla ağladığımı söylersem inanır mısın? Bu duygularımı sofrada değil; kimsenin yanında değil, yatak odamda çekildikten sonra mahremiyetimle yazıyorum. Sen beni muhakkak çok seviyorsun ya, ben seni?” Buna cevap istemem. Gözlerinden öperim. Gazi Mustafa Kemal 6.8.1938”  İnönü’nün çok sevdiği Atatürk’e, onun ölümüne yalnızca bir ay beş gün kala yazdığı mektup hiçbir açıklama getirmeyecek kadar açıktır. “Sevgili Atatürk, Sevgili velinimetim. Muhterem Celal Bayar bana selamlarınızı getirdi. Çok sevindim. Bir soğuk algınlığından yatakta ızdırap çekerken, sizden lütüfkar ve şefkatli bir haber bana ihya edici bir ilaç gibi geldi. Yüreğimin ta içinde bütün muhabbet hislerim sızladı. En aziz varlığınız, düşüncelerinizin alicenap timsalidir. Sizin bir an evvel afiyet bulmanız yegane ve en samimi dileğimdir. Sizi kudret ve sıhhatli ve şan şerefle aramızda ve başımızda görmek ümidim her zamankinden sağlamdır.  Can verici yüzünüzden doymadan binlerce öperim Sevgili Atatürk, velinimetim Atatürk. ” Tazim ile İsmet İnönü.  Başka açıklamaya gerek var mı?